از دل گذشته، تا گوش‌های آینده

تاریخچه اپرا در ایران، روایتی جذاب از ترکیب فرهنگی است که از دل سنت‌های نمایشی بومی سر برآورد و عمدتاً در طول قرن بیستم، به یک هنر متمایز فارسی تبدیل شد. این توسعه توسط رژیم پهلوی به عنوان نمادی از مدرنیته و «تبادل تمدنی» ترویج می‌شد که گذشته باستانی ایران را به غرب پیوند می‌داد و جایگاه مترقی ایران را در سطح جهانی تثبیت می‌کرد.

موسیقی عامه‌پسند یا پاپ، یکی از وجوه غالب و رایج در موسیقی همه ملت‌ها بوده که با شکل و روش بیانی گویا و سرشار از مولفه‌های زیبایی‌شناختی، احساسات و عواطف مردم را بازتاب می‌دهد. این موسیقی، که ریشه‌ای کهن‌تر از شعر فارسی در ایران دارد، از لابلای مراسم غم و شادی و فراز و نشیب‌های اجتماعی شکل گرفته و وجه مردمی آن، ماندگاری و گسترش جهانی یافته است.